วันนี้ลองเขียนเป็นภาษาไทยดูบ้างดีกว่า

ถาม: ตอนนี้ทำอะไรอยู่ครับ
ตอบ: ซักผ้าอยู่ครับ

ถาม: แล้วโผล่มาเขียน blog ได้ไงเนี่ย
ตอบ: อ๋อ... แบบว่าที่ร้านซักผ้าเค้ามี wireless lan ให้เล่นน่ะครับ

ถาม: อ่อ.. มันเป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วคนเยอะมั๊ยครับ
ตอบ: ก็เยอะครับ เมกซิกันเพียบเลยแถวนี้ พาลูกพาหลานมาวิ่งกันในร้าน วุ่นวายไปหมด

ถาม: ได้ข่าวว่าเมกซิกันที่นั่น ก็คล้ายๆกับพม่าหนีเข้าเมืองมาทำงานที่บ้านเราใช่มั๊ยครับ
ตอบ: ใช่แล้วครับ.. อารมณ์เดียวกันเลย

ถาม: แล้วที่ไปเล่นกิ๊กมาเมื่อวานเป็นไงบ้างครับ
ตอบ: (ทำหน้าตกใจ) เล่นก๊ง เล่นกิ๊ก อะไร ไม่มี๊ไม่มี รอบตัวมีแต่ผู้ชาย ^^;

ถาม: หมายถึงที่ไปเล่นดนตรี (gig) มาเมื่อวานตะหาก ไม่ได้หมายถึงผู้หญิง !?
ตอบ: อ่ะ เหรอครับ แหะๆ ... (แบบว่าร้อนตัว)

ถาม: เห็นว่ามีเพื่อนมาเล่นแทนทั้งมือเบส กับ มือกีต้าร์ที่เล่นด้วยกันประจำ
ตอบ: ใช่แล้วครับ.. สนุกมากเมื่อวาน ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าจะเล่น หรือจะหยุดพักดี เพราะเพื่อนที่เล่นด้วยกันประจำดันไม่อยู่แล้วนักดนตรีที่มันหามาแทนให้ก็เก่งซะด้วยสิ

ถาม: แล้วไม่ดีเหรอได้เล่นกับคนเก่ง
ตอบ: มันก็ดีหรอก..แต่ว่าก็กลัวเพราะอย่างที่รู้ๆ ว่าที่นี่บางทีถ้าเล่นไม่ดีอาจโดนนินทาลับหลังได้ แถมยังส่งผลกระทบกับภาพที่คนอื่นเค้ามองเราด้วย

ถาม: ยังไงเหรอ ??
ตอบ: ก็บางทีเหมือนกับเค้าคบกันที่ฝีมือและผลประโยชน์น่ะนะ ประมาณว่ามึงไม่เก่ง กูไม่คบ อะไรอย่างนั้น

ถาม: กลัวคนไม่คบว่างั้นเหอะ
ตอบ: ก็ไม่เชิงนะ แต่มันน่ารำคาญว่ามะ อย่างมือกีต้าร์ที่เพื่อนเอามาแทนคราวนี้ เมื่อก่อนมันเคยเข้าใจว่าเราเก่งเป็นเทพมาจากไหนก็ไม่รู้ พยายามเข้ามาคุยทำความรู้จักเราให้ใหญ่เลย เดินสวนกันก็ทักพยายามเข้ามาคุยด้วยตลอด ไอ้เราก็รู้สึกดีมีเพื่อนเข้ามาหา

ถาม: แล้วไงต่อ
ตอบ: มีอยู่ช่วงนึงเรียน improvisation skill ด้วยกัน มันคงค้นพบว่าฝีมือเราพอๆกัน แถมตอนหลังมีสอบวัดระดับตัวนึงซึ่งมันสอบผ่านแต่เราไม่ผ่าน มันก็เลยค่อยๆเลิกคุยกับเรา แุถมยังทำท่าหยิ่งๆเชิดๆใส่อีก

ถาม: พอต้องมาเล่นด้วยกันเมื่อวานก็เลยเกร็ง ??
ตอบ: ก็นิดหน่อย เพราะรู้ว่ามันคิดอะไรอยู่เลยรู้สึกไม่ค่อยอยากไปยุ่งกับมัน ส่วนหนึ่งคงเพราะรู้สึกว่ามันไม่จริงใจอะไรประมาณนั้น ส่วนมือเบส ก็ได้ยินมาจากเพื่อนว่าเล่นเก่งมาก ก็เลยเป็นกังวลอีกว่าถ้าเราเล่นไม่ดีเข้าระดับได้กับมัน มันจะมาดูถูกเราอีกหรือเปล่า

ถาม: คิดมากไปหรือเปล่า ?
ตอบ: ก็อาจจะ... แต่บางอย่างคนเค้าไม่พูดกันแต่ก็รู้สึกได้

ถาม: แล้วตกลงเมื่อวานเป็นไงบ้าง
ตอบ: ผิดคาดนะ.. สนุกมาก โดยเฉพาะมือเบส เล่นมีลูกล่อลูกชนตลอด ทำให้ต้องฟังสิ่งที่เพื่อนร่วมวงเล่นมากขึ้นต้องตอบรับกับที่เค้าเล่นมามากขึ้น เหมือนอยู่กับใครสักคนแล้วมันชวนเราคุยตลอด รู้สึกสนุกเพราะว่าต้องใช้คีตปฏิพานมากขึ้นกว่าที่เล่นกับเพื่อนตามปรกติ รู้สึกดีที่ตัดสินใจไปเล่นไม่ถอยหนีเพียงเพราะกลัวหรือกังวลมากไป

ถาม: แล้วลูกค้าว่าไงบ้าง?
ตอบ: ท่าทางพอใจกันมากนะ เมื่อวานคนเยอะด้วยพอเล่นจบเพลงแขกก็ปรบมือชอบใจแถมยังให้ทิปเยอะด้วยนะ

ถาม: แล้วเพื่อนที่มาเล่นเมื่อวานล่ะ
ตอบ: ก็ดีนะ... ท่าทางทั้งสองคนนั้นก็สนุกกันโดยเฉพาะมือเบส เห็นบอกว่าสนุกแล้วยังออกปากชมว่าเป่าแซ็กได้เพราะมาก... หวังว่ามันคงไม่ได้พูดไปงั้นหรอกนะ แฮ่ๆ :P แต่เค้าย้ำตั้งสองทีนะ คงจะชมเราจริงๆแหละ (เข้าข้างตัวเองไว้ก่อน) ^^;

ถาม: สรุปว่าผลออกมาเป็นที่น่าพอใจ
ตอบ: ใช่ครับ รู้สึกดีที่ได้ลองเล่นกับคนอื่นดูบ้าง ได้ประสบการณ์ใหม่ๆแล้วก็รู้สึกมีแรงกระตุ้นให้ซ้อมมากขึ้น รู้สึกว่าเล่นแล้วสนุกขึ้นทำให้อยากเล่นอีก ว่างั้นเหอะ

ถาม: คำถามสุดท้ายแล้วนะครับ
ตอบ: ครับ

ถาม: นั่งสัมภาษณ์ตัวเองเนี่ย สนุกมั๊ย
ตอบ: เอ่อ......

ถาม: แล้วคนอ่านเค้าจะคิดว่าเอ๊งบ้ามั๊ยเนี่ย
ตอบ: เอ่อ..... ไม่มั้ง แหะๆ

ถาม: พอดีกว่านะ... ว่ามะ
ตอบ: ดีครับ แหะๆ